Tot ziens

Lieve mensen,

Een lang afscheid. Ik houd er niet van. Niet vis-à-vis, niet via de telefoon en ook niet via een laatste bericht. Een welgemeend tot ziens gecombineerd met een kus, een hand en/of een omhelsing is meestal voldoende voor mij. Het is de zwanenzang van deze website en ik zal haar op mijn manier vaarwel zeggen: kort maar krachtig.

Dat was het dan, we komen naar huis. Nog vier dagen, één taxirit, twee vluchten en een autorit scheiden ons van jullie. Onze negen maanden in den vreemde; wat vooraf een eeuwigheid leek is een zucht in de tijd gebleken. De snelheid waarmee toekomst heden is geworden is angstaanjagend. Tijd is daadwerkelijk een relatief begrip.

Vanaf hier naar daar, daar waar jullie zijn, willen wij jullie bedanken. Voor de regen aan kaarten die we ontvangen hebben, de stortvloed aan reacties op de website, de douche aan e-mails en een zondvloed aan algeheel medeleven. Het heeft ons doen beseffen dat we terug komen naar dat ene ding dat echt belangrijk is: mensen die ons lief hebben. Ik hoop dat we via dit medium prettige reisgenoten voor jullie zijn geweest.

Aanstaande maandag wordt Argentinië wakker zonder ons. Zij zal ons niet missen. Wij haar wel. De pijn roept, weemoed vraagt en leegte smeekt. Een lichaam vol om aandacht vragende gevoelens dus, gevoelens die ik niet te woord kan staan. Het is mooi geweest, schitterend zelfs, maar na negen maanden in Argentinïe zullen we onze blik weer bij dienen te stellen. We moeten vooruit. Samen. De ogen licht geknepen om hopelijk op die manier scherp te krijgen wat nu nog een onduidelijke vlek is: de toekomst.

Wat rest zijn herinneringen aan wat eens was, en een iets kleiner hart dan waar ik mee gekomen ben. Een stukje daarvan blijft hier voor altijd achter. Als straks de wielen van het vliegtuig het contact met de aarde verliezen zal ik in een vlaag van moed uit het ruitje naar het onder mij verdwijnende land kijken. Daar, al hangend over Frederieke en uiterlijk onaangetast, maar van binnen verscheurd neem ik afscheid van haar. Terwijl mijn lippen zwijgen zal mijn hart spreken: ´Dag Argentinië, het was ons een ongekend genoegen en een eer om kennis met je te mogen maken´.

Tot die tijd,

dat de fundering van jullie leven maar mag bestaan uit liefde, geluk en voorspoed.

Hopelijk tot volgende week,

Niels en Frederieke