Tijd voor ontspanning

Lieve mensen,

Na een aantal brandmailtjes van bezorgde familieleden veelal van fred haar kant (onderwerp: leven jullie nog, waar zijn jullie, gaat het wel goed) toch maar besloten om jullie op de hoogte te brengen van onze avonturen in Cordoba. Ja we leven nog, we zijn nog steeds in Cordoba en het gaat geweldig!

We zijn inmiddels klaar met onze lessen spaans. Na drie weken lang vier uur per dag spaans te hebben gehad spreken we nu ook een aardig mondje Spaans over de grens. Nadat we afscheid hadden genomen van José werden Pedro en Evita weer officeel Niels en Frederieke. Nederlanders.

Na een drukke periode van studeren werd het tijd voor ontspanning. Eerst maar eens een half dagje naar Alta Gracia geweest. Een dorpje even buiten Cordoba. Bekend om zijn klokkentoren, de jezuitenenstancia en het huis waar Ernesto ´Che´ Guevara zijn jeugd heeft doorgebracht en wat nu omgebouwd is tot museumpje. Leuk allemaal? Ja geweldig? nee. Dus die dag mooi op tijd terug om een potje te ballen tegen de staf van het hostel. Vier tegen vier op een klein veldje. Niels eervol en vooral strijdend ten onder.

Na deze onnodige nederlaag schandalig dronken geworden met drie Canadezen, een Engelsman en een Belg. We hadden besloten om die zaterdag naar een grote club te gaan (voor de technofans onder jullie, ze hadden een feestje van Ministry of Sound).
Het werd een nacht van op zijn Europees zuipen in Zuid-Amerika. Bier, wijn, Fernet met cola en wodka shooters en dit snel, vooral heel snel achterover mikken.

Niels heeft vervolgens met de inhoud van zijn maag een mooi schilderij achtergelaten op een muurje beplakt met luxe designbehang. Moet alleen nog even terug om een handtekening te plaatsen en in Club F kunnen ze zeggen dat ze een meesterwerk van de Hollandse school hebben hangen. Rembrandt, Zorrobarrio, Appel, Van Gogh. Het bekende rijtje. Over fred niets bijzonders te melden die avond, scherp en lekker als altijd.

Na het weekend hebben we besloten om maar eens een dag echt te gaan genieten van de omgeving. Weg van de smerigheid van de stad en op weg naar de bergen en heuvels van de Cordoba omringende Sierras Chicas. We zijn gaan Paardrijden. Om half tien opgepikt door Fabrizio. Afspraak was negen uur, op stap met een Argentijnse slag dus. Na een uurtje in de lijnbus en vijf minuten met de taxi, kwamen we met zijn drieën aan op de rancho van Fabrizio. Nasät in Argentinië. Schone lucht en zo stil dat het pijn doet aan je oren. Na wat rondgekeken te hebben kregen we een paard onder onze kont geschoven. Fred een schimmeltje genaamd Pintada: de gevlekte. Voor het eerst in haar leven kon Fred dus zeggen dat ze schimmel tussen haar benen had (hij is makkelijk, maar dat betekend niet dat hij niet gemaakt hoeft te worden).
Niels moest het die dag doen met een gigantische bruine ongetemde hengst, vooral niet luisterend naar zijn naam, Santa: de heilige. Althans zo kwam het op Niels over, het kan ook een bruine Polomerrie geweest zijn.

Na een korte uitleg van welgeteld vier instructies (links, rechts, stoppen en lopen) op pad gegaan. Na verloop van tijd een beetje draven en galloperen. Helemaal geweldig. Compleet afgemat, een rulle reet en pijn hebbend in spieren waar ik niet van wist dat ik ze had, nog één keer galloperen naar la casa. Niels blij om van het paard af te kunnen. Dit is wel wat anders dan een rondje in de paardenbak van het Amstelpark.
Fredje kon en wilde eigenlijk nog even door galloperen. Snelheidsmaniakje, Fredy Luck.

Na afloop een heerlijke asado (barbecue) gehad en nog wat genoten van de rust onder het genot van een kopje thee en een Maté. Dit is Argentinië! Om acht uur thuis en ´s avonds afgepijgerd in bed gegleden.

De dag daarna nog een korte trip gemaakt naar La Falda. Een plaatsje twee uur boven Cordoba. Verder weinig bijzonders te zien. Nog geprobeerd om een pukkel te beklimmen maar was geen succes. afslag te vroeg en net díe weg liep niet richting de top. Dan maar niet. De terugweg, dwars door een landschap van heuvels en bergjes, was het mooiste van de hele dag. Dus toch nog met een positief gevoel afgesloten.

Morgen (dinsdag) nog een trip richting de vallei van de condoritos. Moet erg mooi zjn. Aansluitend vertrekken we morgen met de nachtbus naar Salta. Twaalf uur noorderlijker en richting de Boliviaanse grens.

tot die tijd: tot ziens, tot lees en afsluitend met de woorden van Che Guevara:
Hasta la Victoria Siempre!

Veel liefs,

Niels en Fred